Czy warto zapisać się do szkoły językowej?

W tym tekście opowiem o tym, czy warto zapisać się do szkoły językowej oraz jakie są popularne metody nauki języków obcych.

 

Pytanie, czy ucząc się języka warto korzystać z usług szkoły językowej, jest podobne do pytania, czy chcąc schudnąć warto zwrócić się do trenera i dietetyczki. Nie ma na to jednoznacznej odpowiedzi. Jeden powie, że warto, bo specjaliści po pierwsze się na tym znają, a po drugie czuwają nad pracą, motywując w ten sposób do niej. Drugi powie natomiast – po co wydawać pieniądze na coś, co możemy zrobić samemu. Wszystko zależy więc, jakimi jesteśmy osobami, czy potrafimy się zmobilizować czy musi ktoś nad nami stać, czy potrafimy sami ułożyć sobie plan nauki czy lepiej, żeby ktoś to zrobił za nas. Pamiętać należy jednak o jednej rzeczy – to, że wybieramy naukę w szkole językowej nie oznacza, że nasza nauka kończy się na lekcjach. Samo zapisanie się i chodzenie na zajęcia nie sprawi, że nauczymy się języka, potrzebne są wszystkie elementy – motywacja, cel, powtórki, systematyczność. Szkoła jest dopełnieniem naszej nauki albo podstawą, którą my dopełniamy w domu. Może (a nawet powinna) nadawać nam rytm, motywować nas, zachęcać, pokazywać ciekawe metody, ale bez naszego wkładu, zaangażowania i ćwiczenia w domu, nic nie zdziałamy. 

Ja osobiście nigdy nie chodziłam do żadnej szkoły językowej. W liceum starczały mi lekcje, a jak przygotowywałam się do matury, po prostu więcej uczyłam się w domu. Jak wiecie z pierwszego posta, niewiele mi to dało, bo teraz pamiętam niewiele, myślę jednak, że żadna szkoła językowa by tego nie zmieniła, bo miałam wtedy po prostu inne podejście. Zatem – niezależnie od tego, czy chcemy się uczyć sami czy z pomocą szkoły językowej – podejście do nauki języka jest kluczowe. Gdybym miała czas, pieniądze i znalazła ciekawą ofertę, na pewno chętnie bym skorzystała z usług jakiejś szkoły. Mam kilku znajomych, którzy byli bardzo zadowoleni, że zapisali się na takie lekcje. Ważne jest jednak, aby wybrać dobrą szkołę, prezentującą ciekawe metody, dostosowane do naszych potrzeb. A metod jest bardzo dużo. Opiszę teraz krótko kilka najpopularniejszych.

Niektóre z metod nauki języka:

1. Metoda gramatyczno-tłumaczeniowa

Metodę tę mieli okazje poznać wszyscy uczący się kiedykolwiek łaciny. Jej głównym celem jest opanowanie gramatyki i słów, w celu samodzielnego czytania i rozumienia tekstów. Jest to metoda analityczna, która nie obejmuje nauki komunikowania się. 

2. Metoda audiolingwalna

Opracowana na potrzeby wojska podczas II wojny światowej. Jej celem jest wykształcenie mechanicznych nawyków językowych, poprzez powtarzanie wiele razy scenek. Nie ma tutaj analizy gramatycznej, struktury gramatyczne wprowadzane są nieświadomie, jednak błędy językowe są poprawiane, aby zapobiec błędnym nawykom. Po zdobyciu sprawności słuchania, zdobywa się sprawność mówienia, a na końcu czytania i pisania.

3. Metoda kognitywna

Zaprzeczenie metody audioligwalnej – nauka języka nie powinna opierać się na tworzeniu nawyków poprzez powtarzanie, lecz na rozumieniu języka i tworzeniu nowych zdań na podstawie tzw. kompetencji językowej. Jest to metoda bardzo twórcza i analityczna, zakładająca, że uczący się nie powinien odtwarzać, lecz tworzyć, a błąd nie jest zakazany, lecz jest naturalnym elementem procesu tworzenia. Jej twórcą jest Noam Chromsky znany pewnie wszystkim filologom.

4. Sugestopedia

To metoda wymyślona przez bułgarskiego psychologa Georgiego Łozanowa. Jest dość skomplikowana, szczegółowo opisana i składa się na nią wiele elementów. Wszystko można przeczytać na stronie internetowej dr-lozanov.com. Najogólniej mówiąc, w metodzie tej kładzie się nacisk na warunki, w których odbywa się nauka – wygląd sali, muzyka, atmosfera, relaks. Oprócz tego, ogromnie ważna jest rola nauczyciela, jego podejście, mimika, gestykulacja. Nauka odbywa się na dwóch poziomach – świadomym i podświadomym.

5. Metoda komunikacyjna 

Bardzo popularne ostatnio podejście – nadrzędnym celem jest komunikacja, swobodne rozumienie i mówienie w języku obcym, błędy, które nie zaburzają tego procesu, są dozwolone. Metoda praktyczna, efektywna, niesie jednak ryzyko utrwalania błędów językowych, gdyż poprawność językowa jest spychana na dalszy plan.

6. Metoda Callana

Metoda, o której wiele się słyszało, szczególnie, ze względu na obiecywane bardzo szybkie efekty jej stosowania. Polega na szybkiej reakcji  na pytania zadawane przez nauczyciela oraz na częstym powtarzaniu. Ma prowadzić do odpowiadania bez zastanowienia, utrwalania konstrukcji, szybkiego zapamiętywania. Pozwala na pokonanie obaw przed mówieniem, nie ma w niej natomiast miejsca na swobodną rozmowę czy elementy kulturowe.

7. Metoda Berlitz

Najważniejszym elementem nauczania jest ćwiczenie konwersacji, bez objaśniania zasad gramatycznych – podobnie, jak uczą się dzieci. Nauczyciel mówi tylko w języku obcym, uczący się uczestniczą w zajęciach bardzo aktywnie.

8. Metoda SITA

Kolejna metoda, która ma działać cuda, głównie dzięki uaktywnieniu obu półkul po wprowadzeniu w stan alfa, co jest możliwe dzięki specjalnemu urządzeniu. Uczący się jest zrelaksowany i uczy się – podobnie, jak w metodzie sugestopedii – na poziomie świadomości i podświadomości.

9. Metoda Wilka

Kolejna metoda oparta na mówieniu, tym razem jednak błąd pełni kluczową rolę – uczniowie wyłapują wzajemnie błędy i się poprawiają. Każda osoba musi powiedzieć w ciągu lekcji ok. 300 zdań.

To niektóre z popularnych metod, coraz więcej szkół ma jednak swoje autorskie metody i programy, łączące najczęściej elementy tych klasycznych metod. Warto się im przyjrzeć, wiele z nich może się okazać bardzo ciekawych i efektywnych.

A Wy, jakie macie zdanie o szkołach językowych? Warto? Może ktoś z Was korzystał ze szkół oferujących niektóre z tych metod? Ciekawa jestem, czy rzeczywiście przynoszą takie zaskakujące efekty :)