Początek

Mam na imię Marysia i dzięki przypadkowi stałam się pasjonatką języków. W czasach szkolnych uważałam, że nie mam „zdolności językowych”, nie umiem przełamać bariery i nigdy nie będę w stanie komunikować się w innym języku niż polski. Miałam wprawdzie dobre oceny, gramatykę w małym paluszku i dość łatwo zapamiętywałam słówka. Jaką jednak wartość mają piątki na świadectwie wobec faktu, że w kontakcie z obcokrajowcem chowałam się w kąt, a podczas dialogów na lekcjach spuszczałam głowę w nadziei, że nikt mnie nie zauważy. Absurdem więc wydaje się fakt, że tak naprawdę już wtedy lubiłam się uczyć języków – marzyłam o nauce hiszpańskiego i otwarcie wyrażałam swą miłość do niemieckiego, jedynie angielski traktowałam po macoszemu, twierdząc, że przecież nie każdy musi go znać i nie ugnę się pod presją społeczeństwa :)

Wszystko zmieniła jedna ulotka otrzymana podczas targów uczelni wyższych. Do dziś nie rozumiem, jak to się stało – przez 6 lat myślałam, że zostanę ekonomistką albo księgową, języki nie są moją mocną stroną, a jedna broszurka z napisem filologia bałkańska sprawiła, że zmieniłam moje cele o 100%. O Bałkanach wiedziałam jedynie tyle, czego się nauczyłam na historii, nie rozdrabniając się jednak na poszczególne kraje. Nie miałam pojęcia, jak brzmi albański czy bułgarski, ale czułam, że tam jest moja droga. Strasznie patetycznie to teraz brzmi, ale co zrobić, to był najlepszy wybór mojego życia, zupełnie je zmienił, dał mu sens.

Okres studiów nauczył mnie, że nie trzeba specjalnych zdolności, aby nauczyć się języka. Okazało się, że całkiem dobrze sobie radzę, a przede wszystkim – że to moja pasja. Co ciekawe jednak – metodami nauki języka i sposobami na zwiększenie jej efektywności zaczęłam się interesować stosunkowo niedawno. Najwyraźniej do tej pory starczała mi miłość do krajów bałkańskich, pomyśleć tylko, jak mogłabym opanować „ moje” języki, gdyby do tego doszły efektywne metody i nauka „z głową”. Ale wszystko można jeszcze zmienić – i ten blog ma mi w tym pomóc.

Założyłam ten blog z kilku powodów. Po pierwsze – pomoże mi on w mobilizacji do nauki, gdyż będę się spowiadała z moich postępów. Po drugie – będę miała okazję do zgłębiania tajników efektywnej nauki języków obcych, próbując różne metody także na sobie i dzieląc się wszystkim z osobami, które również interesują się tym tematem. Po trzecie – chciałabym, aby było to miejsce wymiany doświadczeń, metod, obserwacji. Chciałabym poznać uwagi osób, które mają inne podejście do tematu, swoje własne spostrzeżenia. Nie jestem żadnym ekspertem, chętnie poznam opinie osób, które wiedzą coś więcej :)

I na koniec moje językowe cele:

1. Język albański – to mój językowy numer jeden, jestem w nim zakochana od pierwszego usłyszenia. Przez 5 lat studiów udało mi się go przyzwoicie opanować, mogę swobodnie czytać najróżniejsze teksty, choć oczywiście do słownika też muszę czasem sięgnąć :) Jeśli chodzi o język albański, to największy problem pojawia się przy rozumieniu ze słuchu, szczególnie, że mówiący po literacku są rzadkością. Koniecznie muszę więcej słuchać, mówić i uczyć się słówek.

2. Język bułgarski – ciężko było mi się zakochać w języku bułgarskim. Miałam problem z cyrylicą i nie był to przecież albański. Pamiętam jednak dokładnie, w jakim momencie to się zmieniło. Na pierwszym roku studiów trwały Dni Filmów Bułgarskich. Poszłyśmy z koleżankami na pierwszy lepszy, padło na „Pismo do Amerika” („List do Ameryki”).  I  ten  film  zmienił wszystko, a we mnie pojawiła się ogromna potrzeba wyjazdu do Bułgarii i poczucia jej na własnej skórze. To najlepiej świadczy o tym, jak ważna jest motywacja w nauce języka obcego. Z bułgarskim mam odwrotnie, niż z albańskim – dużo mówię, a mało czytam. Muszę więcej czytać, no i jak zwykle – słówka, słówka, słówka!

3. Język hiszpański – pozycja numer trzy jest moim marzeniem od podstawówki. Zbierałam nawet namiętnie „Easy Español”, opracowałam kilka lekcji, ale zapał okazał się słomiany. Zawsze pojawiało się coś ważniejszego. Ale nie tracę nadziei, bo czuję pewną więź z tym językiem, ogromny pociąg i mam przeczucie, że nauczę się go szybko. Pewnie to tylko mrzonki, ale będę próbować, bo po prostu chcę! Niestety, z podstawówkowych lat pamiętam jedynie alfabet i jak powiedzieć, jak się nazywam. Ale to zawsze jakiś początek :)

4. Język angielski – bardzo długo to był dla mnie temat tabu. Z jeden strony mówiłam otwarcie, że nie znam angielskiego (choć tak naprawdę podstawy podstaw znam), z drugiej jednak było mi wstyd, że nie znam czegoś, co uznaje się za standard. To, że znasz angielski nie jest żadną wielką zaletą, ale to, że nie znasz, jest już dużą wadą. Poszukiwania pracy, ciągłe stykanie się z wymogiem dobrej znajomości angielskiego zmobilizowały mnie do zastanowienia się, na czym dokładnie polega mój problem z językiem angielskim i co zrobić, żeby go zlikwidować. To może głupie tłumaczenie, ale nie trafiły mi się dobre nauczycielki angielskiego, nigdy nie zapałałam do niego miłością, a ten cały boom na język angielski mnie drażnił. Postanowiłam zmienić podejście, dostrzec zalety jego znajomości, wśród których prym wiedzie możliwość oglądania ukochanych „Przyjaciół” w oryginale ;)

5. Język serbski – kolejny język, który miałam okazję poznać na studiach. Wiedziałam, że mi się spodoba, bo słucham serbskich piosenek, lubię jego brzmienie, melodię, uporządkowaną gramatykę. Niestety, język wprowadzony na czwartym roku studiów jest traktowany gorzej, bo wydaje się, że lepiej skupić się na dwóch głównych językach, niż „marnować” czas na trzeci, tym bardziej, że przy znajomości bułgarskiego, serbski może stać się łatwo jedynie „zserbizowanym bułgarskim”. Nauczyłam się jednak dobrych podstaw, wciąż mi się podoba i – przede wszystkim – przy moim zainteresowaniu Bałkanami jest on wielce przydatny.

To moja magiczna piątka. Nie oznacza to jednak, że jedynie te języki mnie pociągają, jednak muszę wyznaczyć sobie jasny i konkretny cel. Zdarzyło mi się już raz, że napaliłam się na jednoczesną naukę 7 języków, łatwo jednak można się domyślić, czym to się skończyło :) Najpierw więc 5 języków, ale nie jednocześnie – najlepszy efekt przynosi nauka dwóch na raz, a jeszcze lepiej, jeśli jeden jest już znany na jakimś poziomie. Dlatego pierwszym zadaniem będzie angielski i bułgarski, bo niedługo planuję się przenieść do Bułgarii, więc powinnam jednak najpierw zająć się nim. O przyszłych planach pomyślę później, w miarę jak się sprawy potoczą. Uświadomienie sobie, że nie ma nic od razu, a nauka języków to proces jest ogromnie ważne.

Mam nadzieję, że uda mi się wypełnić te cele, że nauczę się dużo nowego podczas pisania na tym blogu, że poznam wasze historie z językiem w tle. Przy okazji, może to, co napiszę okaże się dla kogoś przydatne czy ciekawe. Nie będę miała określonego schematu pisania, będę omawiała różne kwestie, czasem może trochę chaotycznie, jednak co jakiś czas, na pewno będę robiła podsumowania metod ogólnej nauki czy też nauki słówek, bo lubię raz na jakiś czas coś uporządkować ;) Życzę miłej lektury i zapraszam do wymieniania się spostrzeżeniami!