Przyjmij język takim, jaki jest

Po co to określanie? Boże, czy tego nie może się jakoś normalnie wymawiać? Jakby nie mogli mieć trzech czasów, tak jak u nas. Nie raz zdarza nam się krytykować język, denerwować się, że jest tak, a nie inaczej. Wszystko odnosimy do języka polskiego, a to co inne, nie jest „normalne”. Nauka języka tego nie lubi. Każdy język to odrębny system, mający swoje zasady i sposoby wyrażania treści. Kluczem do sukcesu jest przyjęcie języka takim, jaki jest.

źródło

Z nauką języka jest trochę jak z przyjaźnią. Jeśli nam na niej zależy, przyjmujemy denerwujące nawyki i wady przyjaciela. Jeśli marzymy o przyjaźni z językiem, musimy przyjąć go z całą gramatyką, wymową i słownictwem. I o ile jeszcze jeszcze przyjaciel może się trochę zmienić, język nigdy, narzekanie więc nie ma sensu.

Ważnym krokiem jest pożegnanie się z myśleniem, że synonimem normalności jest język polski. Ucząc się języka obcego, powinniśmy odcinać się od rodzimego języka. Nie oznacza to oczywiście, że nie mamy ćwiczyć przekładania. Chodzi o podejście do nauki. Starajmy się przyjmować język bezpośrednio, a nie poprzez język polski – uczmy się słów w kontekście, korzystajmy ze słowników jednojęzycznych, zamiast czytać o wymowie, od razu słuchajmy i naśladujmy native speakerów, uczmy się naturalnych, charakterystycznych zwrotów, nie tłumaczmy sobie gramatyki, bo nie zawsze można ją odnieść do języka polskiego, tylko analizujmy ją na przykładach, dostrzegając schematy i zasady użycia.

Żaden język nie jest w 100% przetłumaczalny na jakikolwiek inny język. Nawet języki najbardziej ze sobą spokrewnione. Stąd trudność tłumaczy, którzy tak naprawdę nie tłumaczą, a przekładają – tworzą nowy tekst na bazie źródła. I nie ma bata, przekład – choć najlepszy – nigdy nie będzie 100% odzwierciedleniem oryginału, bo jest to po prostu niemożliwe. Ale czy to nie jest właśnie piękno języków, czy właśnie to nie fascynuje najbardziej?

Każdy język to odrębny system, który rządzi się swoimi zasadami. Warto zamiast krytyki, zacząć dostrzegać piękno języka razem ze wszystkimi niuansami, problemami, które nam sprawia. Zamiast załamywać ręce nad gramatyką czy wymową, warto zatrzymać się na chwilę, posłuchać języka, wczuć się w jego melodię. Płynąć z jego nurtem, zamiast przedzierać się pod prąd. Pamiętajmy, że gramatyka nie jest tworem, który ma utrudniać życie uczącym się. Jest zbiorem zasad, którymi rządzi się język, oddaje jego charakter. Nie trzeba wiedzieć, ile język ma czasów, ile przypadków, ile koniugacji, żeby intuicyjnie odmieniać rzeczowniki i czasowniki oraz wiedzieć, co niesie treść wyrażana danym czasem, czym różni się treść wyrażana czasem A i czasem B.

Oczywiście cały czas uważam, że poznawanie gramatyki ma sens. Dorosły człowiek, który chce nauczyć się świetnie języka, musi od czasu do czasu zajrzeć do dobrej gramatyki. Szczególnie na początku, żeby mieć jakiś obraz zasad występujących w języku i mnóstwo razy w trakcie nauki dla rozjaśnienia niejasności. Zawsze jednak musi opierać się o teksty w danym języku i wszystkie kwestie analizować na przykładach.

Podsumowanie

Jeśli zdarza Ci się krytykować zasady występujące w języku, którego się uczysz, zastanawiać się, dlaczego nie są one takie jak w języku polskim – zmień nastawienie. Narzekanie nic nie pomoże, język się nie zmieni. Zacznij akceptować język, co więcej – dostrzegać jego piękno, które opiera się właśnie na tym, że jest inny i ma swój własny zbiór zasad. Wczuj się w melodię języka, chwytaj naturalne zwroty, zacznij intuicyjnie podchodzić do gramatyki, od czasu do czasu zaglądając do zbioru reguł, zawsze jednak odnosząc je do przykładów. Koniec narzekania – przyjmij język takim, jaki jest.