Hał ar ju, Marija?

W dzisiejszym wpisie z cyklu   Zainspiruj się!   chciałabym Wam przedstawić pewnego Włocha, który jest obecnie jednym z najbardziej znanych blogerów językowych. Luca Lampariello przyciąga i inspiruje tysiące ludzi z całego świata, bierze udział w wielu konferencjach i skupia wokół siebie miłośników języków poprzez swój blog   The polyglot dream ,   kanał na YouTube  i   profil na Facebooku . Co więcej, wraz z Richardem Simcottem, zorganizował   I Konferencję Poliglotów , która odbyła się w maju tego roku w Budapeszcie. Luca Lampariello pochodzi z Rzymu. Założył bloga w 2010 r., aby dzielić się swoją pasją do języków i przekonać ludzi, że nauka języka wymaga czasu, ale nie jest trudna. Prócz włoskiego, w różnych stopniach zaawansowania mówi w dziewięciu językach: francuskim, angielskim, hiszpańskim, portugalskim, niemieckim, szwedzkim, holenderskim, rosyjskim i chińskim. Obecnie uczy japońskiego i polskiego.   Polubiłam ...

Dzisiejszą odsłonę cyklu Jaki to język? przygotowała Agnieszka Kin, autorka bloga Mój portugalski , która z uczuciem opowie Wam o języku nastrojowego fado, mającym "dwie ojczyzny". A znających portugalski, czeka niespodzianka w postaci krótkiego wiersza autorstwa Agnieszki. Zapraszam na przygodę z magicznym portugalskim. Magiczny i tajemniczy język portugalski Kiedy słyszę język portugalski dwie kwestie natychmiast przychodzą mi na myśl. Moment w którym się wszystko zaczęło... wymiana studencka, rok 2004. Początek mojej przygody z Porto i językiem portugalskim właśnie. Piękne chwile i wspaniali ludzie. Nigdy wcześniej nie przyszło mi na myśl, aby się go uczyć. Zapewne dlatego, iż tak niewiele wiedziałam na temat samego języka, jak i krajów, w których jest on używany na co dzień. Mimo to wierzę, że wszelkie pozytywne doświadczenie mogą stanowić dla nas inspirację w nauce i wzbudzić w nas pasję. Po drugie, język ten kojarzy mi się z jego „dwiema ojczyznami” –...

Po co to określanie? Boże, czy tego nie może się jakoś normalnie wymawiać? Jakby nie mogli mieć trzech czasów, tak jak u nas. Nie raz zdarza nam się krytykować język, denerwować się, że jest tak, a nie inaczej. Wszystko odnosimy do języka polskiego, a to co inne, nie jest „normalne”. Nauka języka tego nie lubi. Każdy język to odrębny system, mający swoje zasady i sposoby wyrażania treści. Kluczem do sukcesu jest przyjęcie języka takim, jaki jest. źródło Z nauką języka jest trochę jak z przyjaźnią. Jeśli nam na niej zależy, przyjmujemy denerwujące nawyki i wady przyjaciela. Jeśli marzymy o przyjaźni z językiem, musimy przyjąć go z całą gramatyką, wymową i słownictwem. I o ile jeszcze jeszcze przyjaciel może się trochę zmienić, język nigdy, narzekanie więc nie ma sensu. Ważnym krokiem jest pożegnanie się z myśleniem, że synonimem normalności jest język polski. Ucząc się języka obcego, powinniśmy odcinać się od rodzimego języka. Nie oznacza to oczywiście, że nie mamy ćwiczy...